โคบางคู่กว่าจะแพ้ชนะกันบางครั้งก็อาจจะใช้เวลาเป็นชั่วโมง เนื่องจากต่างตัวต่างฉลาดหลักแหลม บางตัวมีวิธีการต่อสู้โดยแทงด้วยเขา บางตัวแทงแล้วบิด บางตัวขัดเขาแล้วแงะ บางตัวเอาเขาเข้าฟัน ครั้งคราวดันเข้าข้างตัวของคู่แข่ง ซึ่งชาวภาคใต้เรียกว่า "เอา
เหนื่อยง" หรือ "พาเหนื่อยง" บางตัวขึ้นทับหรือขึ้นขี่ ชาวภาคใต้เรียกว่า "ขึ้นเหง" เป็นการตัดทอนกำลังให้คู่แข่งอ่อนแรง อย่างไรก็แล้วแต่
สำหรับในการวินิจฉัยแพ้ชนะมีข้อตกลงของสนามไว้ดังต่อไปนี้
๑. ก่อนที่จะชนถ้าเกิดพิสูจน์ได้ว่าข้างใดถูกยาหรือถูกกระทำ ผู้ตัดสินบางทีอาจไม่ให้ชนและก็ยึดเงิน เพื่อรักษาเกียรติศักดิ์ของสนามและก็เพื่อไม่ให้สัตว์ทรมาทรกรรม
๒. ห้ามไม่ให้ทาน้ำมันหรือมูกทุกหมวดหมู่ ส่วนจะสวมเครื่องรางของขลังให้โคสุดแล้วแต่จะตกลงกันในวันลงลายลักษณ์อักษร
๓. เมื่อตีกลอง 2 ครั้งให้พาโคเข้าชน โดยมีคนพาเข้าชน 2 คน
๔. ให้พาโคเข้าไปชนในลักษณะหน้ากระดานเขาหากัน จะแกล้งชักเชือกหรือตีโคให้ตกอกตกใจมิได้
๕. ห้ามตีโคฝั่งตรงข้าม แต่ว่าโคข้างตนเองให้ตีได้
6. โคที่ล้ม ถ้าหากไม่ลุกข้างใน 5 นาทีนับว่าแพ้ ถ้าหากลุกก่อนให้ชนถัดไปได้ หากลุกแล้วหนี ผู้ตัดสินจะให้เวลา 5 นาที หากไม่ชนจัดว่าแพ้เด็ด
ขาด
๖. ถ้าหากเขาหนีบกันไม่หลุดข้างใน 1 ชั่วโมงจัดว่าเสมอ
๗. หากชนกันรั้วพังทลาย โคออกไปชนนอกรั้ว ทางสนามจะตีกลองให้นำโคมาชนภายใน โคผู้ใดไม่เข้ามานับว่าแพ้
๘. ขณะชนกัน ถ้าเกิดตัวใดกระโจนหนีออกนอกรั้วจัดว่าแพ้เด็ดขาด หากตัวชนะกระโดตามไปต่างประเทศรั้วจำต้องเอามาชนใหม่ด้านใน 10 นาที หากนำเข้ามามิได้ทั้งคู่ตัว จัดว่าเท่ากัน
๙. ผู้ตัดสินหรือนายสนามชนโคมีอำนาจรักษาความสงบในสนามรวมทั้งมีอำนาจห้ามคนที่มีพฤติกรรมไม่เรียบร้อยเข้าสนามได้มีระบุ 3 เดือน
